Drogami skalnej ziemi. Podtatrzańska włóczęga krajoznawcza - drugie wydanie pięknego dzieła Hanny Pieńkowskiej i Tadeusza Staicha, książki okrzykniętej z biegiem czasu mianem „biblii podhalańskiej”, uhonorowanej w 1957 roku nagrodą literacką miasta Zakopanego, właśnie ujrzało światło dzienne. Dzieło to zyskało renomę i zostało docenione przez liczne grono krajoznawców, przewodników i innych osób zawodowo zajmujących się poruszanymi w nim tematami. Jej ogromna wartość ­literacka i merytoryczna skłoniła wydawnictwo Astraia do podjęcia zaszczytnej próby drugiego wydania, na które tak liczył Tadeusz Staich i do którego rozpoczął przygotowania pod koniec swojego życia. Po latach, dzięki wsparciu Miasta Zakopanego i innych partnerów, to wielkie przedsięwzięcie doszło właśnie do skutku. Zadaniu temu oddaliśmy mnóstwo naszego serca, na które księga Drogami skalnej ziemi z całą pewnością zasługuje. Książka uzyskała nową szatę graficzną, nowe opracowanie i nową redakcję. To wydanie zawiera też prawie dwieście fotografii Władysława Wernera, czyli lwią część oryginalnego materiału fotograficznego z pierwszego wydania, uzupełnionego o inne starannie dobrane zdjęcia. Aby można było łatwo nawiązać do teraźniejszości danego miejsca, ­zastosowaliśmy umieszczone na marginesach kody qr, które prowadzą do wartych odwiedzenia stron internetowych opisywanych miejsc, gmin, zabytków, czasem przykładów muzycznych, a także do dzieł, które były dla autorów inspiracją, a niekiedy i cenną wskazówką. Pod kilkoma kodami kryją się również archiwalne nagrania głosu samego Tadeusza Staicha recytującego swoje utwory poetyckie. Dzięki tym cennym dodatkom i uzupełnieniom książka zyskała jeszcze inne, nowsze, bardziej współczesne oblicze.

To szczególny portret Duśki - Darii Trafankowskiej, powszechnie znanej siostry oddziałowej z serialu "Na dobre i na złe", pocieszycielki strapionych i charyzmatycznej kobiety. Hanna Karolak odwołuje się do słów ks. Jana Twardowskiego, które w pełni oddają istotę Duśki: "tak złota/że niepozorna/tak słowna, że cicha/tak cudowna, że zwyczajna". Autorka stworzyła intrygujący obraz osoby niezwykłej unikając przy tym banalnej laurkowatości.

Synteza historii kultury amerykańskiej. Omawia wszystkie dziedziny kultury, nie ogranicza się do historii anglosaskiej Ameryki, prezentuje współistniejące obok siebie różne kręgi kulturowe i kręgi etniczne, pokazuje odrębność amerykańskich tradycji regionalnych, podkreśla rolę Stanów Zjednoczonych w animacji szeroko rozumianej kultury na świecie.

Dzieje muzyki polskiej — to tytuł zobowiązujący, tymczasem oddawana do rąk Czytelników książka ma specyficzny i wymagający komentarza charakter. Powstała ona z inicjatywy Wydawnictwa według projektu i pod merytorycznym nadzorem prof. Tadeusza Ochlewskiego, przeznaczona zaś jest przede wszystkim dla czytelników zagranicznych, zainteresowanych muzyką polską. Nie jest to publikacja naukowa ani tym bardziej podręcznik historii muzyki — skromna objętość i popularyzatorski charakter książki skłoniły autorów do przeprowadzenia ostrej selekcji faktów, skutkiem czego obraz muzyki polskiej zarysowany na podstawie tej jednej lektury byłby zbyt ubogi i jednostronny. Zabrakłoby w nim zwłaszcza nie dość dokładnie zbadanych, a bezsprzecznie ważnych związków muzyki z innymi sztukami, filozofią, wreszcie dziejami gospodarczymi i politycznymi naszego narodu — wszystkie te zagadnienia zostały w książce ledwo zasygnalizowane. Poza głównym nurtem zainteresowań autorów znalazło się również wykonawstwo muzyczne. Ograniczenia te umożliwiły jednak koncentrację i przedstawienie w lapidarnej formie tematu najważniejszego - twórczości muzycznej. Każdy z autorów, realizując uzgodnione założenia, korzystał jednak z dość dużej swobody co do języka opisu i metody przedstawienia powierzonego mu obszaru dziejów naszej muzyki — stąd też poszczególne partie tej książki różnią się między sobą w sposób widoczny. Jednak każda praca o charakterze popularyzatorskim — a muzyki dotyczy to w największym stopniu — zawiera w sobie element subiektywny i eliminowanie go byłoby zabiegiem sztucznym, a chyba także niewykonalnym. W ciągu ostatnich kilkudziesięciu lat dzieje muzyki polskiej znacznie się wzbogaciły — z jednej strony na skutek istnej lawiny odkryć nieznanych, dzieł dawnych mistrzów, z drugiej zaś dzięki obfitemu i cennemu dorobkowi kompozytorów współczesnych. Nowe fakty pojawiają się i będą pojawiać nadal, dła uniknięcia nieporozumień trzeba więc zaznaczyć, że prace autorskie nad publikowanymi w pierwszym wydaniu tekstami zostały ukończone w roku 1975, dla potrzeb zaś drugiego wydania dokonano niezbędnych poprawek i uzupełnień w roku 1981. [od autorów] źródło opisu: Interpress, 1984

Jest to całościowa prezentacja dorobku artystów polskich i w Polsce działających. Syntetyczne ujęcie dziejów narodowej sztuki pozwala Czytelnikowi na poznanie dzieł i twórców najwybitniejszych, jak również tych mniej znanych, których dzieła popadły po latach w zapomnienie.

Zebrane w tym tomie gawędy prezentują barwne dzieje przewodnictwa tatrzańskiego, od czasów jego skromnych początków na długo przed założeniem Towarzystwa Tatrzańskiego. Miłośnikom Tatr nie jest też obce nazwisko Autora tej książki. Konstanty Stecki junior, syn znanego botanika, autora wielu naukowych prac o Tatrach, był przewodnikiem tatrzańskim klasy I, długoletnim członkiem GOPR, współzałożycielem Sekcji Taternictwa Jaskiniowego w Zakopanem. Aktywny działacz Koła Przewodników Tatrzańskich w Zakopanem, Przewodniczący Rady Przewodnictwa Tatrzańskiego ZG PTTK, wyszkolił i egzaminował kandydatów na przewodników. Jako literat pisywał głównie na tematy tatrzańskie i podhalańskie.

Spis treści: Zmarzła Przełęcz; Łysy Janek; Skrytostrzelec; Na Gierlach; Zdobywcy Mnicha; Przewodnickie pazury; Wycieczka na Giewont; Posiady u Wnuka; Ojciec i syn; Profesjonaliści; Wycieczka zbiorowa.

W noweli „Głupi Franek” wiejska gromada, otumaniona przez zawodowych agentów agitujących do wyzbywania się gospodarstw na rzecz zaborców i udawania się na obczyznę, opętana nadzieją łatwego zysku, opamiętuje się słuchając mowy „wiejskiego głupiego”, który powołuje się na fundamentalne wartości: uczucia rodzinne, tradycję i wiarę. W noweli „Dym” Maria Konopnicka przedstawia matczyną miłość i rozpacz matki po stracie syna.

Kompendium wiedzy o sztuce od czasów prehistorycznych do XX wieku. Książka przydatna zarówno jako wprowadzenie do dziejów sztuki, jak i uzupełnienie posiadanych wiadomości.