duktu Wielokrotnie wypierałem się nawet tej religii, którą wpojono mi w dzieciństwie. Otwarcie się z niej wyśmiewałem, nie stroniąc od ironii. Wówczas miałem po cichu za złe Kościołowi, że zmusza mnie do tego rodzaju sarkazmu, pozostając religią staroświecką, która wśród osób przyznających się do wszechobecnej, przyzwoitej lewicy nie jest w stanie pociągnąć za sobą nikogo. Przyznanie się do katolicyzmu jest dzisiaj czymś wstydliwym. W środowisku, w którym ja się obracam, katolik jest kimś śmiesznym, groteskowym, żałosnym, naiwnym i zacofanym. Nosi kalesony i koszule z krótkim rękawem, ma żonę z owłosionymi nogami i błyszczącym czołem, po cichu głosuje na skrajną prawicę, jego horyzonty są ciasne, a paznokcie brudne, upaja się swoimi drażniącymi dobrymi intencjami, nigdy nie poszedł na dyskotekę i wozi swoim rozklekotanym Renault Espace gromadę dzieciaków, którym cieknie z nosa… Jest to dokładne przeciwieństwo wrażenia, jakie powinien sprawiać przebojowy producent telewizyjny, jakim jestem! Spróbujcie wyjaśnić dyrektorowi programowemu stacji dla nastolatków lub modnej prezenterce, że wybieracie się na Mszę św., a zobaczycie efekt! „Jakie to interesujące…” – powiedzą z grzecznym wyrazem twarzy. Ale całkiem przez przypadek okaże się, że projektu, który im zaproponowaliście, nie da się zrealizować. W telewizji przyznawanie się do katolicyzmu, z całą jego aurą statyczności i anachronizmu, wydaje się samobójstwem. Thierry Bizot, którego tu cytujemy, nie jest żadną osobą no-name; to bardzo ważna postać francuskich mediów, wieloletni dyrektor jednej z tamtejszych stacji telewizyjnych, utalentowany i popularny realizator, człowiek powszechnie rozpoznawalny. We Francji takie określenia oznaczają zazwyczaj kogoś o mniej lub bardziej lewackich poglądach. Nie tym razem jednak, Bizot przeżył bowiem zachwycające nawrócenie, które opisał w „Anonimowym katoliku” w sposób dramatyczny, pełen refleksji, czasem żartobliwy. Powstała urocza opowieść o człowieku mediów, o jego rodzinie i środowisku, o drodze do spokoju i równowagi. Thierry Bizot może dziś powiedzieć o sobie: Stopniowo moje spojrzenie samoistnie zwraca się ku postaci, która zaczyna mnie wzruszać. Jezus. Sączy się teraz z Niego czysta i drogocenna radość. Kiedy o Nim myślę, wymyka mi się łza wdzięczności. Jest tak, jak gdybym znał Go osobiście, a On pomógł mi dorosnąć, wyrwać się z kolein, tak jak mógłby to zrobić ojciec, starszy brat, przyjaciel. Oto, kim jest dla mnie Jezus. Być może jestem szalony… ale co z tego, skoro jestem szczęśliwy?

Edyta Stein była filozofem i pielęgniarką, nauczycielką i prelegentką, zakonnicą i mistyczką. Konfrontując się z doświadczeniami I wojny światowej i rodzącego się nazizmu, odkrywała, że prawda jest uobecniona w Chrystusie. Pośród niepokojów społeczno-politycznych potrafiła osiągnąć jedność myśli, wiary i postawy życiowej, aż do śmierci w obozie koncentracyjnym Auschwitz-Birkenau.

Zbiór tekstów zawierających rozważania religijne katowickiego dziennikarza, redaktora tygodnika Gość Niedzielny. Autor opisał doświadczenia swoje oraz historie ludzi, którzy podobnie jak on na własnej skórze odczuli potężną siłę Miłości. Teksty napisane w stylu publicystycznym, żywym, potocznym językiem, zarówno treścią jak formą przemówią najbardziej do młodzieży zainteresowanej nurtem odnowy życia chrześcijańskiego.

Czy irlandzkiej dziewczynie uda się znaleźć prawdziwą miłość w Ameryce? Maggie Montgomery od dawna pragnęła zobaczyć Amerykę. Jej marzenie nareszcie się spełnia. Odwiedza ukochanego brata Rylana, uciekając tym samym od niechcianych zalotów Neilla Fitzgeralda. Jednak Maggie skrywa pewien sekret. Planuje zostać w Ameryce, aby znaleźć tu nie tylko szczęście, ale też miłość swojego życia. Gdy przybywa do Irlandzkich Łąk, spotyka intrygującego mężczyznę. Na początku myśli, że to jeden ze stajennych, ale kiedy Rylan domaga się, by trzymała się z daleka od Adama O’Leary’ego, Maggie uświadamia sobie, że to brat Colleen, który niedawno wyszedł z więzienia. Niestety nie potrafi sprawić, by jej serce podporządkowało się prośbie brata. Adam O’Leary zawsze czuł, że nie zasługuje na swoje miejsce w rodzinie. Czas spędzony w więzieniu tylko umocnił go w tym przeświadczeniu. Teraz, kiedy już odzyskał wolność, ma nadzieję, że uda mu się zmienić i odzyskać zaufanie najbliższych. Choć wcale tego nie chce, coraz bardziej zakochuje się w Maggie Montgomery. Podczas gdy wszyscy starają się, żeby ich rozdzielić, pomiędzy tym dwojgiem rodzi się uczucie, którego nic nie może zniweczyć. Czy Adam zmienił się naprawdę? I czy jego grzeszna przeszłość nie okaże się zbyt trudna do uniesienia dla Maggie? [lubimyczytac.pl]

Książeczka zawiera modlitwy do Boga, Matki Bożej, do św. Rocha i św. Rozalii (patronów od morowej zarazy), suplikacje, modlitwy w chorobie i o szczęśliwą śmierć oraz dodatkowe modlitwy w szczególnych intencjach.

Spraw o Boże, aby obficie płynęły łzy skruchy naszej, aby żale pokuty rozlegały się po całym kraju, aby modlitwy i westchnienia pokorne za pośrednictwem św. Patronów Rocha i Rozalii ustawicznie płynęły ku niebu. Oby za sprawą tychże świętych Patronów oblicze naszej ziemi zajaśniało pokojem iście chrześcijańskim, miłością Boga i bliźniego, aby wszyscy w pokoju i miłości pracując dla chwały Bożej, z tej ziemi ucisku w śmierci spokojnej przeszli do niebieskiej Ojczyzny - modlitwy i litanie do św. Rocha i św. Rozalii patronów od morowej zarazy (1915 r.)

Jedyna instrukcja obsługi, którą naprawdę musisz przeczytać! Ksiądz Piotr Pawlukiewicz jak nikt inny potrafił poruszyć słowem, dotykając najodleglejszych zakamarków naszych serc. Teraz, w nigdy nie publikowanych, bardzo osobistych tekstach, z lekkim przymrużeniem oka bierze na warsztat najważniejsze dla nas tematy. Miłość, wolność, cierpienie, nadzieja – wszyscy używamy tych słów, ale czy kiedykolwiek zastanawialiśmy się nad ich znaczeniem? Czy potrafimy nazwać uczucia, z którymi musimy się mierzyć? Czy potrafimy kochać i rozumiemy, dlaczego dotyka nas cierpienie? Co tak naprawdę daje nam siłę? Kim jest Bóg i dlaczego warto dla Niego zwariować?